Lees meer over:

1/8 Triathlon Ruinen

Begindatum:	2016-09-03
Begintijd:	13:30:00
Einddatum:	2016-09-03
Eindtijd:	14:30:00
Locatie:	Zwembad Ruinen
Adres:	Oude Benderseweg
Huisnummer:	9
Postcode:	7963 PX
Plaats:	Ruinen
Gemeente:	De Wolden
Provincie:	Drenthe
Land:	Nederland

Informatie

- Website zwembad Ruinen
- Facebook evenement zwembad Ruinen

- Uitslag: 3e Overall

Wedstrijdverslag

Dit wedstrijdverslag is geschreven op 12 september 2016. Ik merk dat wedstrijdverslagen van wedstrijden die niet optimaal verschijnen significant later verschijnen dan wanneer het een stabiele wedstrijd is. Blijkbaar heb ik veel meer tijd nodig om het op een rijtje te krijgen, te analyseren, het een plekje te geven of wat ook maar nodig is.

Deze wedstrijd is dus niet naar het zin verlopen, dat is wel duidelijk.
Het begon eigenlijk 's ochtends vroeg al. Onderbuik gevoel dat het niet helemaal lekker zou verlopen. Het punt met onderbuikgevoel is alleen dat je niet exact weet hóe het dan gaat verlopen en waar het mis zal gaan. Want mijn ervaring is, dat bij een onderbuikgevoel er altijd iets gebeurd.

Als ik zo terug denk, dan kom ik tot de voornaamste conclusie dat ik niet moet starten als Felix tegelijk een wedstrijd heeft. Waarschijnlijk is het geen probleem als we na elkaar starten en ik voldoende tijd heb gegeven aan zijn wedstrijd-dag. Dus niet alleen tijdens, maar ook in de begeleiding ervoor en erna. Mijn gedachten waren continue bij hem en dat resulteert in een slechte focus en concentratie voor mijn eigen wedstrijd.

Tijdens de wedstrijd heeft dat geresulteerd in teveel gezwommen te hebben. Het was vantevoren duidelijk dat we zelfs moesten tellen. Op de kant werd wel geteld, maar meer als controle middel en er zou ook geen seintje worden gegeven bij de laatste 50 of 100. Normaal gesproken zou ik begeleiding van mezelf hebben ingezet om mij dan een tik te geven, echter deze was (uiteraard, had meer prioriteit) met Felix bezig.
Volgens de tijdvolgorde zou ik op kop zwemmen en dus moeten tellen. Vóór halfweg ergens werd ik voorbij gestoken en kreeg ik de idee om mooi in de voeten te blijven liggen, op techniek te blijven letten en energie te sparen. Daarbij van de gelegenheid gebruikt om ook niet meer te tellen, dat zou de voorste tenslotte doen.
Vlak voor het eind echter werd ik weer voorgelaten (later bleek dat de voorste de tel kwijt was), echter had ik totaal geen idee hoever we waren. Op gevoel vroeg ik bij het keerpunt hoever we waren en kreeg als antwoord: 10
Aangezien we 500m te zwemmen hadden, 20 banen, waren we er dus niet. Pas halverwege de baan heen bedacht ik mij dat 10 ook niet kon kloppen, want we hadden zeker al meer dan de helft erop zitten. Toen pas bedacht ik mij dat heen en weer als 1 werd geteld en we er dus al waren.
Inclusief de 50 meter, het nadenken onderweg en het vragen heeft dat wel een minuut gekost, die je normaal gesproken dan voor ligt op de fiets.

Nu klommen we met zijn vieren soort van gelijk op de fiets en uiteraard baalde ik als een stekker, dit zou een heel andere wedstrijd gaan worden dan van tevoren bedacht. In de eerste kilometer werd ik vrijwel direct voorbij gestoken en lag vierde. Op zich ben ik een slow starter en normaal gesproken fiets ik harder, dus dat zou onderweg wel goedkomen. In de tweede bocht echter na zo'n 3,5 kilometer kwam de tweede grote fout van de dag. Bocht niet goed ingestoken en ik kwam in een hele slechte berm terecht. Duurde even voordat ik er fatsoenlijk uit kwam. Resultaat was echter wel dat ik met knikkende knieën op de fiets zat en mijn stuur was een stukje los geraakt. Later bleek dat er ook daadwerkelijk schade was, afgebroken boutjes en lamme draad. Op het moment van schrijven is de fiets al sinds vorige week donderdag bij de fietsenmaker.
Door mijn hoofd heeft direct geschoten, aan het eind van de eerste (van twee) fietsrondes, ga ik rechtdoor en stop ermee. Het gat met de voorste drie was inmiddels groter geworden, ik zag ze bakkeleien en wat kop over kop rijden (nee, ik beschuldig ze niet van stayeren, daarvoor reed ik er tever achter). Toch nog even aangezet om het gat wat kleiner te maken en de adrenaline uit het lijf te trappen, wat prima lukte en ik had aan het eind van de eerste ronde besloten om door te gaan, iets lager in de hartslag te gaan zitten en dan proberen om met lopen het gat te dichten. Van twee van de drie wist ik dat ik minimaal hetzelfde kon lopen, laat ik daar dan een goed gevoel aan gaan overhouden.

Helaas... Voor de zwemstart vergeten om het horloge te starten en ik wist dus niet wat mijn huidige hartslag was en ik had nooit eerder op de fiets het spul aangezet en wilde dat risico ook niet nemen, gezien mijn lage concentratie curve. Dan maar aanzetten bij het begin van het lopen en op de limiet gaan. Het fietsen moest dus op ademhaling en gevoel. Het gat werd langzaam aan iets kleiner en ik schatte in dat het haalbaar moest zijn, mits ik heel sterk zou gaan lopen.

Tijdens het fietsen had ik ook voor het eerst oranje glazen in mijn bril gezet, ook niet eerder mee getraind. Ook dat was een slechte keuze. Ten eerste moet je er altijd een aantal keren mee getraind hebben voordat je het in een wedstrijd gebruikt (ja, ook als het een trainings-wedstrijd is). Daarnaast kreeg ik met deze glazen een ontzettend FlowerPower gevoel (Peace mannnn), wat uiteraard ook de snelheid niet ten goed kwam. (De week erna heb ik in training hem 's ochtends op gehad en met tegemoetkomende autolampen is het wél ideaal, snelheid is dan sowieso ondergeschikt)

Het lopen, daar ben ik erg tevreden over. Ik kon direct een goed tempo aanhouden, binnen een paar honderd meter lag ik derde en het gat met nummer 1 en 2 leek kleiner te worden. Hartslagmeter inmiddels aangezet en ben direct tussen de 170-174 gaan zitten, dus op de limiet. Het gat werd inderdaad naar voren toe kleiner tot op een kwart van de 2e ronde. Nummer twee leek op nummer 1 in te lopen, wat uiteindelijk ook bij nummer 1 een versnelling opleverde. Daarmee werd het verschil uiteraard niet kleiner, ik heb halverwege de tweede ronde nog wel de verzuring opgezocht met een Hf van 178-180 wat echter niet resulteerde in een snelheid die hoog genoeg was om bij te komen.

Kortom, de minuut die met zwemmen teveel gezwommen was, kom ik uiteindelijk te kort. Ik weet het, het zou een totaal andere wedstrijd geweest en bovenstaande was dan wellicht ook gebeurd. Het is echter frustrerend om op deze manier een wedstrijd te verliezen. De mannen kennende eindig je normaal gesproken een aantal minuten ervoor. Het is niet anders, ik heb er weer van geleerd. Ik neem als positief mee datgene wat ik ervan geleerd heb en vooral het steeds weer sterker kunnen lopen. Dat gevoel moet ik gaan doortrekken en meenemen de winter in en dan volgend jaar sterker dan dit jaar voor de dag te komen.
Zover zijn we echter nog niet, eerst op weg naar Zwolle!